TRACHU.COM : ชุมชนออนไลน์นักกฎหมายไทย

เรื่องมีอยู่ว่า ผมเป็นพนักงานวิเคราะห์สินเชื่อของบ.เมืองไทยลิสซิง สาขามวกเหล็ก มีลูกค้า 1 คนมาขอกู้สินเชื่อรถจักรยานยนต์ ซึ่งเคยเป็นลูกค้าแล้วโดยจะมารีไฟแนนซ์ ในวันที่ 1 มิ.ย. 54 ซึ่งก่อนหน้านั้นลูกค้าได้มากู้ไปแล้วเมื่อวันที่ 31 พ.ค. 54 แต่ลูกค้ายืนยันว่ายังไม่ได้กู้ ซึ่งผมเป็นคนปล่อยกู้โดยมีลายเซ็นในสมุดรับเงินทั้งผมทั้งลูกค้า และผมได้ให้หัวหน้าเป็นคนคีย์ข้อมูลในสัญญาลงในระบบ พร้อมกับเก็บสัญญา ต่อมาเมื่อวันเดียวกันที่ลูกค้ามากู้ครั้งที่สอง ผมได้ทักท้วงว่าลูกค้าเพิ่งมากู้ไป ลูกค้าก็ยืนยันว่าไม่ได้กู้ โยนเป็นความผิดผมว่าทำสัญญาปลอมขึ้นมาเพื่อทุจริต ซึ่งเมื่อมีการปล่อยกู้แล้ว สาขาใหญ่ที่ปากช่องจะต้องโทร.เช็คลูกค้าอีกครั้งนึงว่าได้รับเงินครบตามจำนวนหรือไม่ ซึ่ง ณ วันนั้นลูกค้ายืนยันว่าได้รับเงินจริง ผมจึงมีเพียงหลักฐานพยานเพียงอย่างเดียว แต่บริษัทฯ มองว่าผมทุจริตเพราะเป็นลายเซ็นผมปล่อยเงินกู้ แต่ทั้งนี้ทั้งนั้นหัวหน้าผมเป็นคนอนุมัติ และบริษัทฯ ได้สันนิษฐานว่าผมอาจจะนำสัญญาไปทิ้ง ซึ่งผมว่ามันไม่ยุติธรรม ในเมื่อหลักฐานว่าผมทำผิดก็ไม่ได้กระจ่างชัดเจน บวกกับตัวผมไม่ได้ยอมรับผิด แต่บริษัทฯ พิจารณาลงโทษผมด้วยการไล่ออก และต้องนำเงินมาชดใช้ส่วนต่างนั้นภายในสิ้นเดือน มิ.ย.54 ขณะสอบสวน ผจก.สาขาปากช่องไม่ได้พูดถึงเรื่องสัญญาที่หายไปเลยแม้แต่นิด มองมาที่ประเด็นผมทุจริตเพียงอย่างเดียว ทั้งที่ผมและหัวหน้า กับเพื่อนร่วมงานอีก 1 คน พักอยู่ในออฟฟิศด้วยกัน แต่กลับมองว่าผมเป็นคนทำลายสัญญาทิ้ง แล้วสิ่งที่สำคัญที่สุดไม่ใช่ตัวสัญญาหรอกหรือครับ แต่คนที่เก็บรักษาสัญญาเขากลับไม่โดนสอบสวน และไม่ได้รับการลงโทษใดๆ เลย ในเมื่อสัญญาหายเขาตัดสินได้ยังไงว่าผมเป็นคนปล่อยเงินกู้ ถ้าอ้างแค่สมุดเซ้นรับเงิน พอลูกค้าอ้างว่าไม่ใช่ลายเซ้นตัวเองรับเงิน บริษัทปักใจเชื่อลูกค้า หาว่าผมอาจจะปลอมแปลง แต่พอผมอ้างกลับบ้าง บริษัทไม่เชื่อเลย แล้วความผิดโดยไม่ได้เจตนาแบบนี้ ผมยินดีที่จะชำระค่าเสียหาย แต่ทำไมถึงกลับไล่ออก น่าจะให้ผมเขียนใบลาออกจะได้ไม่เสียประวัติ พยานบุคคลผมก็มีซึ่งเขาก็ยืนยันให้ผมจริง แต่ไม่เป็นผลกับการพิจารณาเลย กรุณาช่วยอธิบายให้ผมเข้าใจหน่อยเถอะครับ ผมยินดีรับฟังแม้ผลจะออกมาว่าผมผิดก็ตาม ต้องการรายละเอียดเพิ่มเติม 081-0764566

ขอแนะนำให้ฟ้องศาลแรงงานครับ